Wees de tuinman van je geest

 

 Mijn eerste verhaal

  Wandelen, dat doe ik dagelijks, ik heb zelfs de ommetjes-app! Medailles behalen lijkt hartstikke leuk, je bevind je in een deelnemersveld van 99 anderen.

                In deze app heb je ook de mogelijkheid xp punten te verdienen door vrienden, collega's, kennissen of familie leden uit te nodigen om ook deze app te                                        downloaden en dagelijks te wandelen of zelfs deelnemen aan de hand van een code van een team door mij aangemaakt. Helaas, diegenen die ik uitgenodigd                         heb, vinden het inspirerend dat ik dagelijks wandel maar willen niet de app downloaden, laat staan deelnemen in mijn team. Ik snap het wél, deze app is één 

                 van de weinige apps, die niet automatisch je stappen registreren, je moet je wandeling zelf aan-en-uitzetten. In mijn geval betekent het dat er dus medailles                       zijn die ik nooit of te nimmer zal behalen. Helaas - Pindakaas. Ik wandel desondanks nog steeds elke dag, want het heeft mij gewoon pluspunten opgeleverd.

 

                 Zo ben ik al van 89 kilo naar 83 kilo gegaan, is mijn nachtrust verbeterd, ben ik wat wijzer geworden van de hersenweetjes, bewuster geworden van mijn                                leefstijl, mijn stemmingen zijn stabieler - om maar enkele pluspunten te noemen - met als kers op de taart een geest dat beter en beter in het NU blijft.

             

                                                                                                                                                 ik sluit af met een versje in rijm:

 

stap voor stap, op een pad, mij bekend.

kijk op mijn mobiel, in de ommetje app

inmiddels ben ik al 3 kilometer  gewend

 

Tja, ik wil wel meer kilometers maken

in het weekend samen met mijn man

het herfstig weer doet mij afhaken 

 

ach, 3 kilometer is beter dan niets.

ik wandel liever dan dat ik fiets.

 

@ Plienski

 

 

Mijn tweede verhaal  

Deel 1

             

                  Zucht. Ik leef dag bij dag, ben van nature niet echt een lange termijn denker, door vallen, opstaan, fouten maken en daar dan weer van leren lukt dit nu.

                  Achteraf gezien en gesproken (maar ja, dan is het al geschied) had ik, bijvoorbeeld het geld dat ik ontving op mijn rekening, na de verkoop van het huis

                  van mijn wijlen man en mijzelf,  beter op een spaarrekening kunnen zetten in plaats van grote bedragen te schenken aan goede doelen. Er was namelijk

                  een oorlog  gaande  tussen Rusland en Oekraïne en aan  doelen die zich bekommeren om de achtergebleven dieren in deze landen, honger/armoede.  

                  Zo  kan ik nog wel even door gaan, want ik had echt niet aan zien komen dat mijn huidige man overbodig zou worden verklaard bij een bedrijf, samen met

                   al zijn collega's en dus geen werk meer had, na 11 jaren trouwe dienst.

 

                    Na wikken en wegen, we woonden namelijk beiden in Ierland, zijn wij terug gegaan naar Nederland, mede omdat in Ierland,  je  sinds november 2015

                    geen  geregistreerd partnerschap meer kunt krijgen. Het geld dat er nog over was van de verkoop van het huis, dat ik noem in dit verhaal, gaven we uit

                    aan   inschrijven bij verhuurmakelaars, en reageren op woningen/appartement.

 

                   Twee weken logeerden we in een Bed and Breakfast  in Loosdrecht en elke dag reageren op beschikbare woonruimte. Mijn huidige man had geen vaste

                    baan in Nederland dus ja, zo makkelijk werd ons niet een woning of appartement toegezegd. Uiteindelijk, na betalen van vier maanden borg ineens,

                     hadden we een woning, hiep hiep hoera, de huur was te hoog eigenlijk, maar ja de nood aan woonruimte was aanwezig, dus zo gezegd, zo gedaan.

 

                     Uiteindelijk kreeg mijn huidige man een baan in Assen, waar hij tot op heden, nog steeds werkt, dus daar naartoe verhuist. Een huurcontract van een

                     jaar. Helaas is dat huurcontract niet verlengd, er was een geschil tussen ons en de verhuurder. Ik zat namelijk bij de organisatie van zijn vrouw.  Zij 

                     was mijn ambulante begeleider,  en ik zou een mentor krijgen en alles betalen vanuit een pgb. Mijn huisarts raadde mij aan in te  schrijven bij GGZ,

                     mede omdat de organisatie van waaruit ik hulp kreeg, niets voor mij kunnen doen in geval van crisissituaties, als mentale problemen oplopen.

                     Dus ja.

 

                      Ik volgde het advies van mijn huisarts op en liet me uitschrijven bij de organisatie als cliënt met als vervelend gevolg: Huurcontract niet verlengen.

                      Inmiddels wonen we alweer acht maanden in Groningen-Zuid. Een stuk kleiner dan onze woonruimte in Assen, ook voor onze vijf katten, waarvan 

                      wij, met pijn in het hart, twee moesten herplaatsen en een goed, warm nieuwe huis en vrouwtje hebben gekregen. Nood brak wet. Een goed besluit

                      want er is weer pais  en vree in ons appartement. Binnenkort mag ik starten met mijn nieuwe baan, een beschutte werkplek voor 16 uur per week.

 

                      Inmiddels hebben wij het hier reuze naar  onze zin, net als onze drie katten : Thomas, Boefje en  Suzy Que.

                                 wordt vervolgd. 

                           @Plienski

                       deel 2

                        Een kwamtumsprong naar het NU! 

 

                        De eerste dag van de maand November, het is vroeg in de ochtend maar ik heb heel erg goed geslapen. Na dit weekend, aanstaande maandag, ga

                        ik starten bij Iederz. Ik verheug me erop. Mijn man heeft al de hele week de griep en ik doe er alles aan om het niet, via hem, te krijgen. 

                        Het heerst wel hier in de buurt dus fingers crossed. Ik heb al een positief advies van mijn uitkeringsinstantie dus ik ga er vanuit, dat ik volgende 

                        maand,  begin December, een contract heb voor 16 uur per week. Ik ben al sinds 2003, wegens verkeerde diagnoses en interpretaties vanuit het 

                        UWV, 100 procent afgekeurd voor een betaalde baan. Ik bevind dus al sinds dat jaar in de GGZ-molen. Gelukkig bevind ik me nu in de laatste stage

                         van begeleiding. Ik ben al aan het afbouwen van medicatie en dat word gemonitord door een  psychiater, en krijg eens per drie weken ambulante 

                         zorg. Ik ervaar geen mentale problemen meer, heb slechts enkel  bezoek om een klankbord te hebben, te bespreken wat er beter kan in mijn leven.

That's All. 

 

                         Voor mijn trouwe bezoekers een introductie over mijzelf:

 

                          Ik ben een dame van 50 jaar oud, opgegroeid in Ter-Apel, heb een bewogen leven achter de rug en vele levenslessen rijker. Ik ben positief ingesteld.

                          Dankzij  een positieve mindset heb ik kunnen verwezenlijken wat ik wil verwezenlijken, weliswaar met vallen en opstaan, maar dat maakt niets uit.

                           Ik heb een huwelijksleven gekend van maar liefst 17 jaar en bijna 22 jaar relatie met mijn wijlen man. Hij stierf aan de gevolgen van de grote K. 

 

                          Tijdens mijn rouwperiode ervaarde ik een hele goede vriendschap met mijn huidige man, hij was en is mijn steun en toeverlaat en sinds 20 juni 2020

                           kregen wij een relatie. Hij heeft mij officieel verkering gevraagd. In Oktober 2020 ben ik verhuisd naar Ierland, om daar met hem samen te zijn. 

                           Hij  had daar toentertijds werk en inkomen. In Galway. Ik werd door hem ten huwelijk gevraagd en mijn antwoord was JA.

 

                           Na dit antwoord kwam er veel boven uit mijn eerste huwelijksleven dat eerst verwerkt moest worden dus zijn we op 11 november 2022

                           een geregistreerd partnerschap  aangegaan en als hij niet  overbodig was verklaard door zijn toenmalige werkgever, hadden we er nu nog gewoond.

 

                           In September teruggegaan met  hem naar Nederland, in Renswoude - zijn geboortedorp - het geregistreerd partnerschap - aangegaan en 5 Juli                                                    jongstleden in het huwelijk getreden  in onze huidige woonplaats.

 

                            Ik heb een broer en een halfbroer. Mijn ouders leven beide nog. Mijn broer is jammer genoeg overleden in 2018, aan de gevolgen van de grote K. 

                            Hij leeft voort in mijn hart. Ik heb geen contact met mijn ouders. Daarentegen heb ik wel een hele lieve schoonmoeder en  schoonzussen en een

                            lieve neef en nicht, kinderen van één van de zussen van mijn huidige man. Als bonus, ook een natuur-en-dierenliefhebber. Ik bezit een goed hart.

 

                             Mijn hobby's zijn lezen, wandelen, zingen (karaoke, het  liefst van de musical Frozen), app-spelletjes zoals yahtzee, woordzoeker, quizzen, zoek en

                             vind en/of online gamen op mijn computer, voornamelijk Cluedo maar ook Euro-Truck of American Truck. Deze website bijhouden is een nieuwe 

                              hobby. Ik geef ook graag aandacht aan mijn katten en mijn kamerplanten. Mijn kamerplanten hebben allemaal een naam gekregen. Tot zover !

 

@Plienski

Ik heb een gedicht geschreven dat past bij bovenstaande verhalen:

 

Deel 1 en Deel 2

 

Verwoord in verhalen

voel ik wat ik voel

ik denk in twee talen

houd het hoofd koel

 

bewandel nieuwe wegen

leef vaker in het heden

zit het even tegen ?

verhoort God mijn gebeden

 

Het oude leven is er nog

ik kan dat onderschrijven

mijn geest vrij van oorlog

dat zal altijd zo blijven.

 

@Plienski

                                   

                           2 november 2024

     

                            Dit verhaal gaat over het heden. Ik speel vandaag met de gedachten omtrent behoefte aan fysiek contact met een ander.  En dan bedoel ik niet 

                            intiem zijn, maar iemand of zelfs een echtpaar met dezelfde interesses als mij en mijn man. Wij zijn einzelgängers,  delen een leven voornamelijk

                            met zijn tweetjes en onze drie geweldige lieve katten Thomas, Boefje en Suzy Que. Ik heb het gevoel dat in ieders leven Facebook een groot 

                            onderdeel is geworden qua contact onderhouden. Kerstkaarten, die vroeger met de hand geschreven, via de  postbode op je mat terecht kwam,

                            gaat  grotendeels via Facebook net als feliciteren van verjaardagen. Zo voelt het voor mij althans, wie weet heb ik hierin ongelijk,  I hope so.

 

                             Ik voel me gewoon eenzaam en ben ook geen durfal in het aangaan van nieuwe contacten, laat staan groepsactiviteiten. Ik zou zo graag iemand

                             bij mij over de vloer willen, voor een bakkie koffie en een leuke babbel, of afhankelijk van het tijdstip een andere consumptie. Één op Één dus !

                             Vanmorgen uit een soort van wanhoop, lid geworden van een facebookgroep vriendinnen in Groningen en daar een oproep geplaatst. Dapper

                             vind ik dat van mijzelf want kan ik het waarmaken ? Ik heb te dealen met een bipolaire stoornis en alhoewel ik wel vrienden en kennissen heb

                             om te kunnen bezoeken, wonen de meeste van hen te ver van mijn huidige woonplaats en de kosten voor valystaxi/openbaar vervoer te hoog.

 

                              Er gaat van alles door me heen vandaag. Moeten we verhuizen om dichter bij onze vrienden te wonen ? Tja, dat is een optie, in dit geval terug

                              naar het Gooi. Mijn man wil toch graag een andere baan en die is daar ook best te vinden. Het verhuizen naar die plaats, denk aan spullen, 

                              onze katten, kost ook een berg aan geld en dat hebben we gewoonweg niet. Het leven is zoveel duurder, sparen kun je nauwelijks meer.

 

 

         Update:

Lieve Bezoekers,

Deze website houd op te bestaan per 2 december 2024

Bedankt voor jullie bezoeken, je kunt me vinden op FB

 

@Plienski